Wij hadden net het voorpagina-artikel van deze editie geschreven, toen ons oog viel op een artikel in de Amigoe van 15 mei 2007 over een concept-eilandsverordening waarbij de Eilandsraadsleden van plan zijn zichzelf een vernieuwd suikerpensioen te geven. Dit is schaamteloos, sin bèrguensa. Op ons eiland dat barst van de schulden en waar AOV-ers peanuts krijgen, stelt onze Eilandsraad zichzelf een pensioen in het vooruitzicht van Naf. 10.000,- per maand na slechts 12 jaar werk. Dit als beloning voor uitmuntende prestaties natuurlijk! Om deze reden heeft Gelt Dekker gelijk. De onbeschaamdheid van onze politici heeft geen grenzen meer. Zal Lisa Dindial hier ook met verontwaardiging op reageren? Dat is heel gemakkelijk voor haar. Zij is immers voorzitter van de Eilandsraad. Zij kan dus zeggen: ‘Ik stel thans aan de orde het wetsvoorstel onbeschaamd vette pensioenen Eilandsraadsleden’. Wat zou het leuk zijn dat te horen. Wel, fat chance!
Tijdens het schrijven van ons voorpagina-artikel vroegen wij ons af, of we misschien niet te scherp waren. Maar we hoefden nog geen twee minuten te wachten om te weten dat we nog lang niet scherp genoeg zijn geweest. Dit is de reden waarom Nederland niet anders kan dan staan op het instellen van streng financieel toezicht. Dan zullen de raadsleden ook nog wel pensioen ontvangen, maar als er geen dekking voor is, dan zullen de pensioenen moeten worden gematigd. Overigens, de toezichthouder zou, als dekking gevonden kan worden in de begroting, niet het recht hebben te treden in de beoordeling of dit wel ethisch verantwoord is. Wellicht is het voorgestelde toezicht dus nog niet voldoende? Aan de andere kant, het volk moet zelf natuurlijk ook controle uitoefenen door deze mensen bij de eerstvolgende verkiezingen resoluut de laan uit te sturen. Dat gebeurt echter ook niet. De situatie is treurig. Curaçao, quo vadis?