WITBOI, HOE DE WEST WERD VERLOREN
In 1969 heeft WF Hermans een reis gemaakt langs “De laatste resten tropisch Nederland”.Deze reis begint in Suriname en gaat langs Curacao, Aruba, Bonaire, Sint Maarten en Saba en Sint Eustatius. Hermans, die altijd zo venijnig is, is heel mild over de verre gebiedsdelen.
Dit heeft Dylan van Eijkeren, de schrijver van “Witboi” (2006) geprikkeld en dat is een van de redenen dat hij in de voetsporen van Hermans deze reis heeft gemaakt.
Hoeveel van Nederland is er te zien in die overzeese gebiedsdelen?
Het boekje is makkelijk te lezen, de typeringen die hij van de eilanden en Suriname maakt zijn raak en zijn kritiek op de politiek is niet mals. Het boekje is nu erg actueel. Voor iedereen die op een makkelijke manier heel veel te weten wil komen over Suriname en de Antillen is dit boekje een aanrader. 
Dylan van Eijkeren, schrijver van ‘Witboi’
Van Eijkerens’ reis is een reis van onge-veer twee, drie weken geweest. Je zou dus kunnen zeggen dat zijn observaties wat oppervlakkig zijn, maar dat is niet zo. Net als bij ontmoetingen is het bij reizen zo dat de eerste indrukken het beste kloppen.
Antillianen en Surinamers lezen dit boek niet
Er zullen vast mensen zijn die zich aangesproken voelen: Wat zegt hij nou over mijn eiland! Maar ja, de Antillianen en Surinamers lezen dit boek niet. Het is door een Nederlander geschreven, met een Nederlandse kijk en zich richtend tot het Nederlandse publiek.
Vervolg ‘Witboi’
Dylan van Eijkeren schrijft dat er twee soorten Nederlanders op de Antillen en in Suriname wonen: de zwartgeldmensen: makelaars, tv- presentatoren, binnen-huisarchitecten enz. En de nep geëmi-greerden: Zij zien er mager en sjofel uit en zijn Nederland ontvlucht, maar omdat ze te dom zijn om echt te emigreren, zijn ze maar naar de Antillen gegaan: lekker makkelijk……
Tropische Nederlanders
Het leven van de tropische Nederlanders speelt zich geïsoleerd van de rest van de samenleving af, in een klein Nederlands kringetje. Ze geven geen kritiek op hun eiland, ze zullen nooit iets doen voor de gemeenschap waar ze in wonen. Jammer dat ie geen goede leraar heeft gesproken.
Jammer dat ie niets van Boeli van Leeuwen heeft gelezen.
De titel
De titel “Witboi” slaat trouwens op het zakje waspoeder dat van Eijkeren in Suriname heeft gekocht. Bij geen enkel vliegveld heeft iemand zich afgevraagd wat hij met die zak witte poeder van plan was.
Audio
Gesprek met de schrijver over Witboi te horen op:
http://surinaams.caribiana.nl/Cultuur/car20061106_witboi